طوعه : (عربي) 1- اطاعت، فرمانبري؛ 2- (اَعلام) نام زني كه مسلم ابن عقيل به خانه او پناه برد.

طوبي : (معرب از عبري) 1- خير، شادي، سعادت، بهشت؛ 2- درختي در بهشت؛ 3- (مؤنث اطيب) به معني پاكيزه‌تر، پاكيزه، نيكو؛ 4- طوبي به صورت شبه جمله (در عربي) (در قديم) به معني خوشا (برگرفته از قرآن كريم).

طنین : (عربي) 1- انعكاس صوت، پژواك؛ 2- حالتي از صدا كه داراي تأثير و نفوذ باشد؛ 3- خوش آهنگي.

طَناز : (عربي) 1- ويژگي زن يا دختري كه ظاهري زيبا و حركات و رفتاري دلنشين و همراه با ناز و عشوه دارد؛ 2-(به مجاز) بسيار زيبا، دلنشين و فريبنده؛ 3- (در قديم) آن كه به كنايه و از روي طنز و ريشخند سخن مي‌گويد، طنز گو و ايرادگير.

طُلوع : (عربي) 1- دميدن و برآمدنِ خورشيد و مانند آن؛ 2- (به مجاز) ابتداي روز؛ 3- (به مجاز) آغاز پيدايش چيزي؛ 4-(در نجوم) پيدايي و آشكار شدن ستاره هنگامي كه تحت‌الشعاع خورشيد نباشد، مقابلِ غروب.

طَيبه : (عربي) (مؤنث طيب)، ي طيب.